26.12.2017, 17:38
TUS’ta 3 ayda 32 puandan 60 puana nasıl yükseldim?
Fazlaca merak ettiğiniz, hiç çalışmadığım zamanlar benim de fazlaca aklıma takılan bir soru vardı. Başlığa da yazdım, 3 ayda 32 puandan 60 puana çıkmam mümkün müydü? Öyleyse nasıl bir yol izleyecektim. Ben neredeydim ve nereye varacaktım? Mecburi hizmette çürümeye yüz tutmuşken aklımın sorabildiği tek soru buydu.
Bu yazıda kısaca yaptıklarımdan bahsedeceğim.
Öncelikle belirtmem gerekir ki ben sürekli tavan puanlar alan bir tus fenomeni değilim. Aranızdan, sizlerden biri olarak içimi kemiren bu soruyu cevaba kavuşturdum ve sizlere belki yardımı olur anlamında yazmak istedim.
Fakülteden mezun olduğum zamanlar Tus hakkında teorik bilgilere pek sahip değildim. Kaç soru sorulduğunu kabataslak biliyordum o kadar. Biyokimya, patoloji 20’şer soruydu evet ama kaç Genel Cerrahi sorusu var? dediğinizde tıkanır kalırdım.
Mezun olduğum Cerrahpaşa Tıp Fakültesi intern hekimleri o zamanlar pek sıkmayıp genelde serbest bıraksa da ben diğer arkadaşlarıma uyup da bu zamanları ders çalışarak geçirdiğimi pek söyleyemeyeceğim.
Kısa keselim, ilk tusa giremeden Eylül’den sonra mezun oldum. Mecburi hizmette memleketin görebileceği en ücra köşelerden birine atanıp günde 300 hastayı mesai saati veya günü kavramı olmadan baktım. Böyle böyle tam 1.5 yıl geçti. Bu süre zarfında yapılan 3 tusa da girmedim. Sonunda canıma tak eden klasik mevzulardan, en son girdiğim eylül Tus’unda 32 almamın verdiği üzüntüden dolayı ekim ayında mecburi hizmetteki görevimden istifa ettim ve ailemin yanına yerleştim. Süreç ocak ayına kadar oda düzeni, plan yapma, nereden başlayacağını hesaplama vs olarak devam etti.
Ocak 2010’da ders çalışmaya başladım.
İlk günler 2-3 saat, sonraki birkaç hafta 5-6 saat günlük çalışmayı sürdürdüm. Nadiren hiç ders çalışmadığım oluyordu. Yani en kötü günde 2-3 saat de olsa hızlıca bir şeylere bakıyordum. Ocak ayının ortasından sonra da kendi düzenimi buldum.
Nisan ayında yapılan uzmanlık sınavına kadar günde 6 saat ortalama ile ders çalıştım. Hiç 8 saati geçemedim, 3 saatin altına pek düşmedim.
Konuları 1 kez mart ortasına kadar bitirdim, martın sonlarından sınav günününe kadar da 1 kez (yaklaşık) tekrar ettim. Bu arada tüm çıkmış tus sorularını da her tekrarın ardından bir kez açıklamalarıyla hızlı hızlı okudum. (Toplam 2 kez eder).
Yapılan denemelere düzenli olarak girdim. Aldığım en yüksek puan son Tdata denemesinden aldığım 56 puandı. Pek takmadan düzenli olarak girdim sınavlara.
Sınav günü kendimi hazır hissetmiyordum. Asla hiçbir soruya cevap verebileceğimi düşünmüyordum ve tedirgindim. Hayatımda ilk defa Tus’a çalışmış ve soruların uzaydan, paralel evrenlerden gelmesini beklerken “Yalnızca hayvanlarda bulunan ve bitkilerde bulunmayan vitamin hangisidir” gibi soruların sorulduğunu gördüm. Yani aslında o an anladım ki Tus hep kendini tekrar eden bir sınavdı ve sorulanlar hep belliydi. Sizin “bu çıkmaz, zaten defalarca sormuşlar” dediğiniz yerlerden gelen soruların toplamda 15-20’yi geçmeyen über saçmalama sorularla karışımından başka bir şey değildi.
Ve nihayetinde sınav sonuçları açıklandı.
Bir önceki sınavda 32.023 puan alan ben o sınavda 60.4 almıştım. Aradaki fark çoğunuza yapılmaz veya 3 ayda yapılması çok zor gelebilir. İnanın böyle değil. Ben iddia ediyorum az bile. Sınavda yukarıdaki “B12” vitamini sorusu dahil 16 tane açık seçik sorulan, bulmaca bilgisiyle yapılabilecek veya çıkmış sorularda örneği bolca mevcut olan soruyu yanlış yapmıştım. Bu toplamda 20 net yapardı ki aldığım puanı en az 5 puan daha geçirebilecek bir duruma getirecekti beni.
Yani aslında teorik ve pratik olarak 3 ayda, bahsettiğim tempoda çalışarak 32 puandan 65 puana bile çıkmak mümkün.
Özet geçersek bunun yaşayarak keşfettiğim olmazsa olmazları ise şunlar:
1. Her gün çalış,
2. Hızlı oku, detaylara boğulma,
3. Basit düşün,
4. Fasiküllerden şaşma,
5. Her denemeye istisnasız girmeye çalış, sonuçlarına da mümkünse bakma,
6. Son hızlı tekrarı unutma.
Başımdan geçen, kötü tercih kurbanı bir tus deneyimini anlatmaya çalıştım. Amerika’yı yeniden keşfetmeye gerek yok, yukarıda ve bir çok değişik yerdeki tecrübelerden faydalanırsanız sizin de içinizdeki umudu harekete geçirebileceğiniz, hayallerinize kavuşmak için adım atabileceğiniz anlar yakınlaşır.
Herkese kolaylıklar dilerim.
Fazlaca merak ettiğiniz, hiç çalışmadığım zamanlar benim de fazlaca aklıma takılan bir soru vardı. Başlığa da yazdım, 3 ayda 32 puandan 60 puana çıkmam mümkün müydü? Öyleyse nasıl bir yol izleyecektim. Ben neredeydim ve nereye varacaktım? Mecburi hizmette çürümeye yüz tutmuşken aklımın sorabildiği tek soru buydu.
Bu yazıda kısaca yaptıklarımdan bahsedeceğim.
Öncelikle belirtmem gerekir ki ben sürekli tavan puanlar alan bir tus fenomeni değilim. Aranızdan, sizlerden biri olarak içimi kemiren bu soruyu cevaba kavuşturdum ve sizlere belki yardımı olur anlamında yazmak istedim.
Fakülteden mezun olduğum zamanlar Tus hakkında teorik bilgilere pek sahip değildim. Kaç soru sorulduğunu kabataslak biliyordum o kadar. Biyokimya, patoloji 20’şer soruydu evet ama kaç Genel Cerrahi sorusu var? dediğinizde tıkanır kalırdım.
Mezun olduğum Cerrahpaşa Tıp Fakültesi intern hekimleri o zamanlar pek sıkmayıp genelde serbest bıraksa da ben diğer arkadaşlarıma uyup da bu zamanları ders çalışarak geçirdiğimi pek söyleyemeyeceğim.
Kısa keselim, ilk tusa giremeden Eylül’den sonra mezun oldum. Mecburi hizmette memleketin görebileceği en ücra köşelerden birine atanıp günde 300 hastayı mesai saati veya günü kavramı olmadan baktım. Böyle böyle tam 1.5 yıl geçti. Bu süre zarfında yapılan 3 tusa da girmedim. Sonunda canıma tak eden klasik mevzulardan, en son girdiğim eylül Tus’unda 32 almamın verdiği üzüntüden dolayı ekim ayında mecburi hizmetteki görevimden istifa ettim ve ailemin yanına yerleştim. Süreç ocak ayına kadar oda düzeni, plan yapma, nereden başlayacağını hesaplama vs olarak devam etti.
Ocak 2010’da ders çalışmaya başladım.
İlk günler 2-3 saat, sonraki birkaç hafta 5-6 saat günlük çalışmayı sürdürdüm. Nadiren hiç ders çalışmadığım oluyordu. Yani en kötü günde 2-3 saat de olsa hızlıca bir şeylere bakıyordum. Ocak ayının ortasından sonra da kendi düzenimi buldum.
Nisan ayında yapılan uzmanlık sınavına kadar günde 6 saat ortalama ile ders çalıştım. Hiç 8 saati geçemedim, 3 saatin altına pek düşmedim.
Konuları 1 kez mart ortasına kadar bitirdim, martın sonlarından sınav günününe kadar da 1 kez (yaklaşık) tekrar ettim. Bu arada tüm çıkmış tus sorularını da her tekrarın ardından bir kez açıklamalarıyla hızlı hızlı okudum. (Toplam 2 kez eder).
Yapılan denemelere düzenli olarak girdim. Aldığım en yüksek puan son Tdata denemesinden aldığım 56 puandı. Pek takmadan düzenli olarak girdim sınavlara.
Sınav günü kendimi hazır hissetmiyordum. Asla hiçbir soruya cevap verebileceğimi düşünmüyordum ve tedirgindim. Hayatımda ilk defa Tus’a çalışmış ve soruların uzaydan, paralel evrenlerden gelmesini beklerken “Yalnızca hayvanlarda bulunan ve bitkilerde bulunmayan vitamin hangisidir” gibi soruların sorulduğunu gördüm. Yani aslında o an anladım ki Tus hep kendini tekrar eden bir sınavdı ve sorulanlar hep belliydi. Sizin “bu çıkmaz, zaten defalarca sormuşlar” dediğiniz yerlerden gelen soruların toplamda 15-20’yi geçmeyen über saçmalama sorularla karışımından başka bir şey değildi.
Ve nihayetinde sınav sonuçları açıklandı.
Bir önceki sınavda 32.023 puan alan ben o sınavda 60.4 almıştım. Aradaki fark çoğunuza yapılmaz veya 3 ayda yapılması çok zor gelebilir. İnanın böyle değil. Ben iddia ediyorum az bile. Sınavda yukarıdaki “B12” vitamini sorusu dahil 16 tane açık seçik sorulan, bulmaca bilgisiyle yapılabilecek veya çıkmış sorularda örneği bolca mevcut olan soruyu yanlış yapmıştım. Bu toplamda 20 net yapardı ki aldığım puanı en az 5 puan daha geçirebilecek bir duruma getirecekti beni.
Yani aslında teorik ve pratik olarak 3 ayda, bahsettiğim tempoda çalışarak 32 puandan 65 puana bile çıkmak mümkün.
Özet geçersek bunun yaşayarak keşfettiğim olmazsa olmazları ise şunlar:
1. Her gün çalış,
2. Hızlı oku, detaylara boğulma,
3. Basit düşün,
4. Fasiküllerden şaşma,
5. Her denemeye istisnasız girmeye çalış, sonuçlarına da mümkünse bakma,
6. Son hızlı tekrarı unutma.
Başımdan geçen, kötü tercih kurbanı bir tus deneyimini anlatmaya çalıştım. Amerika’yı yeniden keşfetmeye gerek yok, yukarıda ve bir çok değişik yerdeki tecrübelerden faydalanırsanız sizin de içinizdeki umudu harekete geçirebileceğiniz, hayallerinize kavuşmak için adım atabileceğiniz anlar yakınlaşır.
Herkese kolaylıklar dilerim.